Ο εθνικός φουκαράς

Ο μεροκαματιάρης που δουλεύει σαν σκυλί από ήλιο σε ήλιο για να θρέψει τα παιδιά του έχει και αυτός μια παρηγοριά: ανήκει σε ένα έθνος που του ανυψώνει το ηθικό και τον κάνει κάποιο. Ο αληθινός εχθρός λέει στον φουκαρά μεροκαματιάρη η εθνική του ιδεολογία, δεν είναι ο πλούσιος γείτονας του που έχει κόψει χίλια κεφάλια σαν το δικό του για να βρεθεί εκεί που βρίσκεται, αλλά ο αλβανόφωνος μετανάστης που θα του πάρει την δουλειά, μιλάει μια γελοία γλώσσα και είναι και μουσουλμάνος. Ο ίδιος αυτός ο φουκαράς όχι μόνο θα το χάψει, αλλά θα υπερασπιστεί με δέος τον πλούσιο γείτονα γιατί πιστεύει ότι είναι αδερφός πατριώτης και ότι κατάφερε, το κατάφερε με μαεστρία και στο κάτω κάτω βρε αδερφέ είναι μάγκας και έλληνας.

Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό αυτού του φουκαρά ότι το κράτος του έριξε στάχτη στα μάτια και τον έπεισε ότι το κάθε οικονομικό μέτρο που παίρνει είναι καθαρά για τα εθνικά συμφέροντα και το κύρος της πατρίδας του και όχι για τα συμφέροντα του καπιτάλα γείτονά του.

Που να ξερε ο καημένος ότι η σημαία που υπερασπίζεται και θα σκότωνε για αυτή είναι το έμβλημα και σήμα κατατεθέν της καθημερινής κόλασης που ζει.

Που να ξερε ο φουκαράς ότι η γέννηση των εθνών παγκοσμίως έγινε ταυτόχρονα με την διαδικασία δημιουργίας ξεχωριστών τάξεων πλουσίων-φτωχών. Ευτυχώς όμως δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα γιατί άμα πάρει... ο πλούσιος στον διάολο θα πάει.

Ο κάθε άνθρωπος που του κόβει έστω και λίγο το μυαλό και δεν είναι σαν τον φουκαρά που περιγράψαμε παραπάνω ξέρει ότι το έθνος και η αφηρημένη έννοια του είναι μια εφεύρεση που η λειτουργία της είναι να ενώνει το χάσμα των τάξεων μιας κοινωνίας. Για παράδειγμα οι λούμπεν προλετάριοι που κατά κανόνα ζουν μες στην μιζέρια, την αμορφωσιά, τα ναρκωτικά και την γκετοποίηση στα άκρα της κάθε πόλης δεν έχουν τίποτα κοινό με τον καπιταλιστή που ζει στα απλησίαστα γεμάτα χλιδή προάστια.

Αν παρομοιάσουμε την κοινωνία μας με τα κομμάτια ενός αντικειμένου αφηρημένης τέχνης τα οποία πρέπει να κολληθούν. Τα κομμάτια είναι οι τάξεις και τον ρόλο της κόλλας τον παίζει το έθνος. Τα συστατικά αυτής της κόλλας είναι δυνατά και περιέχουν γλώσσα, θρησκεία, φυλή, σύνορα κ.α. για να κάνουν την ουτοπική αυτή κατασκευή γερή και καλά δεμένη.

Τον ρόλο του κατασκευαστή-συντηρητή τον παίζει το κράτος-εξουσία όπου θα εκτελούν τις επιθυμίες εκείνου του κομματιού που λέγεται άρχουσα τάξη και όλα αυτά με ανεκτή από τις υπόλοιπες τάξεις φαυλοκρατία. Αυτός είναι ο κόσμος των εθνών όπου η εκμετάλλευση της άρχουσας τάξης προς τους κατωτέρους μένει ατιμώρητη γιατί απλά παρουσιάζεται σαν εθνικό συμφέρον.

Οποιοσδήποτε πόλεμος εθνικών συμφερόντων είναι απαράδεκτος και με κάθε τρόπο η κοινωνία πρέπει να αποτρέψει με ότι δυνάμεις έχει μια τέτοια κατάσταση. Πώς όμως; Αφού η πολιτική απάθεια και η αποβλάκωση που επιμελώς καλλιεργείται σήμερα από τα ΜΜΕ και τα σχολειά οδηγεί σε αύξηση του εθνικισμού παρά σε ένα κοινωνικό ξύπνημα.

πηγή: http://zbaro.blogspot.com