Ιερισσός και θεωρία των άκρων

Μετά την εκπληκτική χθεσινή βραδιά της Ιερισσού μπορεί πλέον και "η άλλη πλευρά" να κάνει κάτι ανάλογο.

Διοργανωτής και ομιλητής ο Μπουμπούκος. Χορηγός επικοινωνίας ο Αλαφούζος με τον Μπόμπολα, τον Μάικ τον Φασολάκη και τον Θέμη Γεωργαντά με όλο το επιτελείο του trendy fashionable Mad, μαζί με τους χυμούς θετικής ενέργειας. Σχολιαστές της εκδήλωσης ο Πορτοσάλτε με τον Παπαδημητρίου και διασκεδαστές ο νέος υμνητής των Ορκ και της θεωρίας των άκρων, Γιάννης Πλούταρχος, να τραγουδάει για λασπόνερα. Ο Σφακιανάκης να τραγουδάει Βάρναλη χαιρετώντας ναζιστικά. Ο Γονίδης να τραγουδάει με ύφος 200κιλά Aιλιναρά. Η Αμαρυλλίς να μας κάνει μαθήματα ιστορίας λέγοντας πως ο χαιρετισμός των Ορκ είναι αρχαιοελληνικός ενώ προσπαθεί να κρύψει το μπότοξ. Τον Σάκη να μας λέει αγκαλιά με τον κομιστή πως δεν τον πειράζει που μπήκαν στο κοινοβούλιο τα Ορκ, πως έχει φίλο στο facebook τον Κασιδιάρη (aka νευρόσπαστο Ορκ) και να δηλώνει "proud to be greek" ενώ περιγράφει πως τον έβγαλε η στρατονομία κάτω από το στρατιωτικό τζιπ που είχε γατζωθεί κλαίγοντας γιατί δεν ήθελε να υπηρετήσει στο στρατό, κάνοντάς του ηρεμιστική ένεση. Την Πάολα, τον Νίνο και τον υπόλοιπο δεξιό αιλινικό πολιτισμό τους. Ας πάρουν και τον αντισυστημικό ροκ Κανάκη να κάνει χαβαλέ στα διαλλείματα των "τραγουδιών". 40 λεπτά δρόμος από την Ιερισσό είναι η βίλα του.

Ιερισσός Χαλκιδικής - 7 Μαρτίου 2013

Αυτά που δεν αποτελούν είδηση και δεν θα παίξουν ποτέ στα δελτία του Μπόμπολα, του Αλαφούζου και όλων των άλλων "αντικειμενικών" πηγών πληροφόρησης. Κοντράστ χαρακτήρων. Από τη μία περήφανοι και χαρούμενοι άνθρωποι, αποφασισμένοι να σώσουν το χωριό τους και τα παιδιά τους και από την άλλη άβουλα, ανέκφραστα ένστολα ρομποτάκια, υπάκουα σε κάθε εντολή όσο άδικη και απάνθρωπη κι αν είναι, για 900 ευρώ το μήνα.

Ράδιο Ξεφτίλα!

Ο αντισυστημικός, αριστερός, ροκ Κανάκης όπως μας είπε προχθές δεν γνωρίζει τα γεγονότα των Σκουριών και της Ιερισσού και τόσο καλά (περίεργο γιατί σε όλα τα άλλα θέματα της ανθρωπότητας είναι φωτεινός παντογνώστης) άρα δε μπορεί να πάρει θέση. Υπάρχουν πολλές απόψεις για το θέμα είπε. Άλλες υπέρ, άλλες κατά. Δε θέλει να ασχοληθούν ως εκπομπή, γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος τους.

Ποια δημοκρατία;

ΝΑΙ ΡΕ… ΧΟΥΝΤΑ ΕΧΟΥΜΕ! ... αναδημοσίευση από http://kartesios.com

Ήταν οικονομική. Μετά την επέμβαση των χακί ΜΑΤ στο λιμάνι του Πειραιά έγινε επισήμως και στρατιωτική. Δεν έγινε επίταξη υπαλλήλων του Δημοσίου.Επιτάχθηκαν εργαζόμενοι που παράγουν πλούτο για εφοπλιστές. Επιτάχθηκαν εργαζόμενοι που απεργούσαν επειδή είναι απλήρωτοι, επειδή πετιούνται στο δρόμο, επειδή τους στερούν κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Έχουμε Χούντα. Η ειρωνεία κατάμουτρα. Την ίδια μέρα που η χουντική κυβέρνηση στέλνει τα χακί ΜΑΤ να επιβάλουν τον Νόμο και την Τάξη σπάζοντας την απεργία απλήρωτων εργαζόμενων, η Αllied Shipbroking ανακοινώνει ότι «Σημαντικά αύξησαν τις αγορές πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές τον πρώτο μήνα του 2013». Ανακοινώνει ότι «τον Ιανουάριο αγόρασαν 30 πλοία από 13 το αντίστοιχο διάστημα του 2012». Ανακοινώνει ότι το κόστος ήταν «357,110 εκατ. δολάρια».

Τι είναι άνθρωπος, τι είναι πολιτισμός, τι είναι παιδεία και τι αγωγή;

Επιστολή Αναγνώστη στην Lifo: ''Συνέβη στο τρόλεϊ με αριθμό 15, στρίβοντας απ' την Πατησίων στη Λ. Αλεξάνδρας''

Περίπου 20 πανέμορφες, χαμογελαστές, μαύρες γυναίκες γεμίζουν το τρόλεϊ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τις αντιδράσεις των υπόλοιπων επιβατών...

Τι είναι άνθρωπος;
Τι είναι πολιτισμός;
Τι είναι παιδεία και τι αγωγή;

Εγώ θα σας πω...

Βρίσκομαι στο τρόλεϊ με αριθμό 15 και στρίβουμε από την Πατησίων στη Λ. Αλεξάνδρας. Στη επόμενη στάση διακρίνω πάρα πολλούς ανθρώπους, κυρίως γυναίκες,από την Αφρική με ενδυμασία ανάλογη της καταγωγής τους (μαντίλια κ.α.)

Το τρόλεϊ σταματά και γεμίζει με αυτές τις γυναίκες. Περίπου 20 πανέμορφες, χαμογελαστές, μαύρες γυναίκες γεμίζουν το τρόλεϊ.

Η αφέλεια πληρώνεται Κυρ-Παντελή!

Η «ΑΦΕΛΕΙΑ» ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ... αναδημοσίευση από http://kartesios.com/

Αγαπητοί κυρ – Παντελήδες μου, μέχρι τώρα διαμαρτύρονταν κάτι «ακριβοπληρωμένοι» ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν ένιωθαν τον αγώνα του αφεντικού, κάτι κωλόπαιδα στο Δημόσιο, κάτι «ρεμάλια αριστεροί» και «άπλυτοι αναρχικοί». «Συντεχνίες» και «συνάφια» όλοι τους. Χαιρόσασταν, κυρ- Παντελήδες μου, που οι πρώτοι απολύθηκαν, που οι δεύτεροι έχασαν το 50% του μισθού τους, που οι τρίτοι βρίζονται και συκοφαντούνται όλη μέρα από εκείνους που σου «εξασφάλιζαν» την ηρεμία του ευρώ.

Καμπουράκηδες, Ντινόπουλοι και λοιπά μαλακισμένα

“Εκεί θα σε περιμένω” ... αναδημοσίευση από http://tovytio.wordpress.com/

Στο αθλητικό σάιτ ο τίτλος λέει «Μπινελίκια στον αέρα του Μέγκα (vid)». Αυτός είναι ο τίτλος, αυτό είναι ίσως το σημαντικό νέο της ημέρας. Ότι στον τηλεοπτικό αέρα ακούγεται η φράση «μαλακισμένα». Η είδηση είναι η παρασπονδία του Καμπουράκη, το λάθος του τηλεοπτικού σκηνοθέτη. Δεν θα απομείνει τίποτα άλλο, παρά μια λάθος πιρουέτα μια ημιδιάσημης γκόμενας απ’ το ντάνσινγκ γουιθ δε σταρς και ένα μπινελίκι του εξίσου ημιδιάσημου παρουσιαστή. Δεν είμαστε τίποτα, παρά απομεινάρια τηλεοπτικού χρόνου, ό,τι χώρεσε σε ένα μονόστηλο της εσπρέσο.

Κυρ Παντελήδες

"Δε λένε τίποτα" ... αναδημοσίευση από http://silentcrossing.wordpress.com

Τους βλέπω στο facebook, είναι φίλοι απ’ τα παλιά, κάποτε κάναμε κοπάνες απ’ το σχολείο μαζί, κάποτε δουλεύαμε μαζί, κάποτε κάναμε θητεία μαζί, κάποτε συγκατοικούσαμε, κάποτε ήταν άνθρωποι με πολλά ενδιαφέροντα, κάποτε τους ζήλευα για την ικανότητα τους να ανακαλύπτουν πρωτοπορίες, να παθιάζονται με μουσικές, να διαβάζουν τα καλύτερα βιβλία, να διοργανώνουν τα καλύτερα πάρτι, να πηγαίνουν στα πιο ψαγμένα μαγαζιά. Και σήμερα δε λένε τίποτα. Ζήσαμε μαζί την προ-ολυμπιακή Αθήνα με τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα μπάζα, τα αναχώματα, τις ατέλειωτες διαδρομές των αστικών λεωφορείων, μετά την αισιοδοξία ότι η ζωή μας και η Αθήνα αλλάζουν, τις άγριες εξερευνήσεις στην κοιλιά της πόλης, την προσδοκία της μεταμόρφωσης του βαρετού μητροπολιτικού κέντρου σε πολύχρωμη παλέτα εθνών όπως το περιέγραφαν τότε τα φρη πρες.

Οι μάσκες που πέφτουν

αναδημοσίευση από http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.gr

"οι μάσκες που πέφτουν"

Ενώ μιλάμε στο τηλέφωνο, κάποιος μηχανισμός μέσα της, της υπαγορεύει να χαμηλώσει τη φωνή για να με ρωτήσει συνωμοτικά σχεδόν:  "Μα δε μου λες, εκεί που είχαμε πάει την άλλη φορά με το παιδί... ήταν αυτή η κατάληψη που λένε τώρα στις ειδήσεις;" Χαμογελάω συγκαταβατικά. "Όχι ρε μαμά, στην κατάληψη της βίλας Ζωγράφου είχατε πάει εσείς". "Κι αυτή [η κατάληψη] που μπήκανε λέει τώρα μέσα και βρήκανε όλα αυτά;" Κάπου εδώ το χάνω. Ανεβάζω λίγο τον τόνο της φωνής μου: "Ποια βρήκανε μωρέ κι εσύ; Ποια βρήκανε; Για πες μου! Είδες εσύ τίποτα μυστήριο εκεί που πήγες;" Καταλαβαίνει πως κινείται κι εκείνη στις παρυφές του προπαγανδιστικού παραλόγου αλλά πρέπει να απαντήσει μουδιασμένα έστω: "Τα μπουκάλια, τις μάσκες;..." 

Μάλαμας & Σφακιανάκης - Η πραγματική "θεωρία των άκρων" (6 Νοεμβρίου 2012)

Ακούς την Μπαλάντα του κυρ Μέντιου από το στόμα του Μάλαμα, σε ένα κατάμεστο στάδιο από ανθρώπους που συνέρρευσαν για τη συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπεριπολίας. Το κλειστό του Σπόρτιγκ γέμισε και οι ουρές απέξω φτάνανε μέχρι τον ΗΣΑΠ. Καμιά δεκαριά χιλιάδες άτομα τα υπολογίζουν.. Και δε σου λέω πως όλοι είχαν συνείδηση του σκοπού της συναυλίας. Κάποιοι πήγανε να ακούσουν Αγγελάκα, Μάλαμα, Ιωαννίδη και τους Illegal με μόνο 6 ευρώ. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Σημασία έχει που βρέθηκαν εκεί και φεύγοντας θα κατάλαβαν αυτά που καταλάβαμε όλοι: πως είμαστε πολλοί. Είμαστε ένα στάδιο κατάμεστο, ένα στάδιο πριν τη συνειδητοποίηση.

Ulrike Marie Meinhof: Γράμμα στην κόρη της

"Η αξία του ανθρώπου δεν είναι απαραβίαστη"

Η Ουλρίκε Μάινχοφ (7/10/1934-8/5/1976) ήταν Γερμανίδα δημοσιογράφος και από το 1970 ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ακροαριστερής οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF), που έδρασε στη Δυτική Γερμανία. Το 1970 συνέβαλλε στην απελευθέρωση του Αντρέας Μπάαντερ (Andreas Baader) από την φυλακή και το 1972 σε πέντε βομβιστικές επιθέσεις που άφησαν τέσσερις νεκρούς. Συνελήφθη το 1972 και αυτοκτόνησε ή κατά την διεθνή επιτροπή που ερεύνησε τις συνθήκες θανάτου της πέθανε πριν απαγχονιστεί το 1976.

Χούντα 2013 [22-04-2013]

Τα μέλη της κυβέρνησης δεν είναι συνταγματάρχες, ταξίαρχοι και πολύ περισσότερο στρατηγοί. Είναι στην κυβέρνηση μετά από εκλογές και όχι μετά από την κάθοδο των τανκς. Έχουμε κόμματα, εφημερίδες. Έχουμε τις βασικές ελευθερίες, λόγου, έκφρασης, συνάθροισης (αν και αυτό συζητείται…). Η χώρα δεν είναι απομονωμένη. Δεν έχουμε Μακρόνησο. Για την ακρίβεια την έχουμε, αλλά άδεια… Δεν έχουμε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η τηλεόραση είναι έγχρωμη και το σήμα του έθνους δεν είναι ένα πουλί.

Νίκος Καββαδίας

Αναδημοσίευση από http://nikoskabbadias.blogspot.gr/

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή επαρχιακή πόλη του Χαρμπίν της Μαντζουρίας το 1910, γιος του μεγαλέμπορου Χαρίλαου Καββαδία και της Δωροθέας το γένος Αγγελάτου που κατάγονταν από την Κεφαλονιά. Είχε μια μεγαλύτερη αδερφή και δυο μικρότερους αδερφούς. Το 1914 μετά το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου η οικογένεια Καββαδία επισκέφτηκε την Ελλάδα και κατέληξε στο Αργοστόλι ως το 1921, οπότε εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Είχε προηγηθεί η επιστροφή του πατέρα (ως το 1921) στη Ρωσία και η εκεί οικονομική καταστροφή του. Στον Πειραιά ο Νίκος τέλειωσε τη γαλλική σχολή του Saint Paul και το Γυμνάσιο. Παράλληλα δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας. Γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας, μετά το θάνατο του πατέρα του όμως αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του και να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο, συνεχίζοντας τη συνεργασία του με φιλολογικά περιοδικά. Το 1929 μπάρκαρε στο φορτηγό πλοίο Αγιος Νικόλαος και από το 1930 ξεκίνησε η περίοδος των διαρκών ταξιδιών του ως το 1936.

Βία στη βία της καταδίκης της βίας

ΟΧΙ ΡΕ! ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ΤΗ ΒΙΑ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ !!!

Ούτε εσείς οι, τάχα σοκαρισμένοι, που ετοιμάζεστε να μου κουνήσετε το “πολιτικά ορθό” σας δάχτυλο στα μούτρα και να με κατατροπώσετε με “επιχειρήματα” περί του “πολιτισμού της μη βίας” και της “δημοκρατίας”. Το ίδιο δάχτυλο που πάτησε το κουμπί για να εξοντωθούν χιλιάδες άνθρωποι και να εξαθλιωθούν εκατομμύρια, με αντάλλαγμα την δική σας ευημερία, είναι αυτό που κηρύττει “καταδίκη της βίας”. Το ότι μεσολάβησε το κουμπί ανάμεσα στο δάχτυλο και την φυσική βία και το δάχτυλο ανάμεσα στην εντολή από τον γεμάτο σκατά εγκέφαλό σας και την μαζική εξόντωση, δεν κάνει τη βία της πράξης να προέρχεται από το πνευματικό υπερπέραν. Δική σας βία είναι, ολοδική σας, από εσάς προέρχεται. Ακόμη και το δικαίωμά σας να κουνάτε το δάχτυλό σας και να επιχειρηματολογείτε, “ελεύθερα”, είναι αποτέλεσμα ποταμιών αίματος και βίας, όχι πως δεν το γνωρίζετε, απλά το θυμάστε όταν σας βολεύει.

Which side are you on?

«Οσοι χορεύουνε στη θράκα, στη Θράκη ή στην Ινδία ή οπουδήποτε αλλού, με μουσικές και προσευχές κι ένα θεό μέσα τους, δεν ξέρουν τι θα πει να κάθεσαι, μες στη σιωπή, σε αναμμένα κάρβουνα και να μην έχεις μέσα σου θεό» Αργύρης Χιόνης, «Εσωτικά Τοπία» (εκδόσεις «Νεφέλη»). 

Το σμήνος των ελληνόφωνων αποδημητικών πουλιών βρίσκαμε πια μπανάλ να ταξιδεύουμε πίσω στα πάτρια εδάφη για Χριστούγεννα και Πάσχα. Ετσι, οργανώναμε αναστάσιμα τσιμπούσια στα σπίτια μας, αυτά τα βικτοριανού στιλ με το κόκκινο τούβλο, κεραμίδια και πίσω κήπο. Ανάβαμε τη θράκα για τα παϊδάκια, κόβαμε χωριάτικες σαλάτες με φέτα, από το μπακάλικο του Κούρδου στη γωνία, και βάζαμε πατάτες στο φούρνο. Κι αν δεν μας τα χάλαγε ο πιο κυκλοθυμικός καιρός της Ευρώπης, ο φίλος μας έβγαζε τα ηχεία έξω στο γρασίδι κι από τα λάπτοπ έκανε πρόγραμμα: από άμπιεντ σε τριπ χοπ για να περάσουμε σε ίντι ροκ και ρέγκε ώσπου να βγει ο Μάλαμας και η Βιτάλη και να καταλήξουμε σε Μοσχολιού και Πάνο Γαβαλά με τσίπουρα και ρακές.